Nagrała 7 płyt - z niekomercyjną muzyką i wspaniałymi tekstami, które intrygują i uwodzą pełnym zadumy klimatem. Słuchając Wojnowskiej, mamy świadomość przemijania, jego nieuchronności, ale odczuwamy też radość z tego, co jest nam dane, czyli życia. W śpiewaniu Wojnowskiej słowo i muzyka są równoprawne, a poetycki nastrój nadrzędny. Styl Elżbiety Wojnowskiej nigdy nie był i nie będzie towarem dla mas.
Debiutowała już w 12 roku życia w Teatrze Dramatycznym w Częstochowie grając Nel w ?W pustyni i w puszczy?. Swą dorosłą muzyczno-poetycką karierę rozpoczęła na FAMIE w 1973 r. Rok później drzemiący w niej ogromny talent interpretacyjny dał o sobie znać w piosence ?Zaproście mnie do stołu?, śpiewanej i wyróżnionej główną nagrodą na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie i na Festiwalu Piosenki Opole?74.
Od tamtej pory Wojnowska wędruje przez życie odnajdując się w wierszach i muzyce. Jej powrót na scenę w listopadzie 1999 roku został nagrodzony przez publiczność w studiu radiowej Trójki owacją na stojąco. Z tego koncertu i koncertu w 2000 r. ukazała się płyta ?Zaproście mnie do stołu? (Polskie Radio ? Universal Music Polska 2000).
W 2002 r. wydała CD ?Sztuczny miód? w Złotej Kolekcji POMATONU.
W kwietniu 2004 roku we Wrocławiu odbył się koncert z okazji 30-lecia pracy artystycznej Elżbiety Wojnowskiej. W tym samym roku ukazała się kolejna płyta CD ?Elżbieta Wojnowska, Włodek Pawlik - Sonety Szekspira? PPA i CS Impart.
Elżbieta Wojnowska śpiewa utwory: Kurta Weilla, Henryka Albera, Janusza Strobla, Janusza Tylmana, Włodka Pawlika i własne kompozycje do wierszy i tekstów m.in.: Norwida, Wyspiańskiego, Tuwima, Gałczyńskiego, Broniewskiego, Szymanowicza, Bursy, Wojaczka, Kaczmarskiego, Osieckiej, Brechta, Williama Shakespeare?a, Okudżawy i Nohavicy a ostatnio również J.U. Niemcewicza
Ze swymi recitalami piosenkarskimi występowała w Polsce i poza jej granicami. W 2001 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi dla kultury polskiej i działalność społeczną. W 2005 otrzymała Nagrodę Ministra Kultury.
Niezmiennie od lat krytyka uznaje ją za wybitną, konsekwentną, nieustannie poszukującą i nonkonformistyczną osobowość artystyczną.
Od dramatu przez lirykę, satyrę po tragizm jej warsztat można uznać za własny warsztat aktorski, a sposób obcowania z publicznością za jednoosobowy, intelektualny teatr muzyczny.
?Porównywano ją do Edith Piaf, Ewy Demarczyk, niemieckich wielkich aktorek-śpiewaczek, ale to, co ją wyróżnia, to niezwykłe ciepło i liryzm dominujące w jej interpretacjach?. Ż.W.
Poeci mówią o niej, że mieszka w ich wierszach, a ich słowa stają się jej słowami (Marian Grześczak, ?Słowa wojnowskie?, ?POEZJA? 2001 rok).
W 2014 roku obchodziła jubileusz 40-lecia pracy artystycznej.
Debiutowała już w 12 roku życia w Teatrze Dramatycznym w Częstochowie grając Nel w ?W pustyni i w puszczy?. Swą dorosłą muzyczno-poetycką karierę rozpoczęła na FAMIE w 1973 r. Rok później drzemiący w niej ogromny talent interpretacyjny dał o sobie znać w piosence ?Zaproście mnie do stołu?, śpiewanej i wyróżnionej główną nagrodą na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie i na Festiwalu Piosenki Opole?74.
Od tamtej pory Wojnowska wędruje przez życie odnajdując się w wierszach i muzyce. Jej powrót na scenę w listopadzie 1999 roku został nagrodzony przez publiczność w studiu radiowej Trójki owacją na stojąco. Z tego koncertu i koncertu w 2000 r. ukazała się płyta ?Zaproście mnie do stołu? (Polskie Radio ? Universal Music Polska 2000).
W 2002 r. wydała CD ?Sztuczny miód? w Złotej Kolekcji POMATONU.
W kwietniu 2004 roku we Wrocławiu odbył się koncert z okazji 30-lecia pracy artystycznej Elżbiety Wojnowskiej. W tym samym roku ukazała się kolejna płyta CD ?Elżbieta Wojnowska, Włodek Pawlik - Sonety Szekspira? PPA i CS Impart.
Elżbieta Wojnowska śpiewa utwory: Kurta Weilla, Henryka Albera, Janusza Strobla, Janusza Tylmana, Włodka Pawlika i własne kompozycje do wierszy i tekstów m.in.: Norwida, Wyspiańskiego, Tuwima, Gałczyńskiego, Broniewskiego, Szymanowicza, Bursy, Wojaczka, Kaczmarskiego, Osieckiej, Brechta, Williama Shakespeare?a, Okudżawy i Nohavicy a ostatnio również J.U. Niemcewicza
Ze swymi recitalami piosenkarskimi występowała w Polsce i poza jej granicami. W 2001 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi dla kultury polskiej i działalność społeczną. W 2005 otrzymała Nagrodę Ministra Kultury.
Niezmiennie od lat krytyka uznaje ją za wybitną, konsekwentną, nieustannie poszukującą i nonkonformistyczną osobowość artystyczną.
Od dramatu przez lirykę, satyrę po tragizm jej warsztat można uznać za własny warsztat aktorski, a sposób obcowania z publicznością za jednoosobowy, intelektualny teatr muzyczny.
?Porównywano ją do Edith Piaf, Ewy Demarczyk, niemieckich wielkich aktorek-śpiewaczek, ale to, co ją wyróżnia, to niezwykłe ciepło i liryzm dominujące w jej interpretacjach?. Ż.W.
Poeci mówią o niej, że mieszka w ich wierszach, a ich słowa stają się jej słowami (Marian Grześczak, ?Słowa wojnowskie?, ?POEZJA? 2001 rok).
W 2014 roku obchodziła jubileusz 40-lecia pracy artystycznej.
Zapraszamy do lektury artykułów na temat tego wydarzenia, które ukazały się w lokalnej prasie:
- Nowym Wyszkowiaku
- Wyszkowiaku
